Τι είναι;
Η αιθουσαία παροξυσμία προκαλεί σύντομες, επαναλαμβανόμενες κρίσεις ιλίγγου. Κάθε κρίση μπορεί να διαρκέσει από λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο έως ένα λεπτό. Κάποιοι πάσχοντες μπορεί να έχουν επεισόδια ιλίγγου το ένα μετά το άλλο, έως και τριάντα την ημέρα. Άλλοι έχουν λίγα μόνο επεισόδια το χρόνο. Οι κρίσεις εμφανίζονται συνήθως χωρίς προειδοποίηση.
Η αιθουσαία παροξυσμία είναι ασυνήθιστη, επηρεάζοντας περίπου το 4% των ατόμων που έχουν ίλιγγο (αίσθηση περιστροφής) ή ζάλη μη περιστροφικού τύπου. Είναι πιο συχνή σε άτομα ηλικίας 40 έως 50 ετών. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε παιδιά.
Αίτια
Η αιθουσαία παροξυσμία προκαλείται από βλάβη ή πίεση στο αιθουσαίο νεύρο, το οποίο μεταφέρει νευρικά σήματα σχετικά με την αίσθηση της ισορροπίας, από και προς το έσω αυτί .
Αυτή η βλάβη μπορεί να προκληθεί από:
- Πίεση από κοντινές αρτηρίες ή φλέβες
- Αιθουσαία νευρίτιδα
- Όγκους όπως ένα ακουστικό νεύρωμα
- Κύστεις
- Τραύμα
- Χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα νεύρα με διαταραγμένη λειτουργία, που είναι κοντά μεταξύ τους, μερικές φορές «βραχυκυκλώνουν», γεγονός το οποίο προκαλεί προσβολές αιθουσαίας παροξυσμίας.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα της αιθουσαίας παροξυσμίας μπορεί να είναι διαφορετικά σε διαφορετικούς ανθρώπους, αλλά κάθε άτομο έχει συνήθως το ίδιο μοτίβο συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια μιας κρίσης.
Τα επεισόδια μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Αίσθημα κίνησης ή περιστροφής (ίλιγγος)
- Αίσθημα ταλάντωσης ή αιώρησης, ακόμα και αν κάποιος κάθεται ή στέκεται ακίνητος (ζάλη μη περιστροφικού τύπου)
- Ταλαντοψία, όπου αντικείμενα στο οπτικό μας πεδίο αναπηδούν μπροστά στα μάτια μας
- Αστάθεια και προβλήματα βάδισης, εάν οι κρίσεις συμβαίνουν ενώ κανείς στέκεται ή περπατά
- Απώλεια ακοής στο ένα αυτί
- Εμβοές
- Υπερευαισθησία στους ήχους (υπερακουσία)
Στους περισσότερους ανθρώπους, οι προσβολές αιθουσαίας παροξυσμίας συμβαίνουν χωρίς προειδοποίηση. Μερικοί άνθρωποι διαπιστώνουν ότι το να γυρίσουν το κεφάλι τους σε μια συγκεκριμένη θέση πυροδοτεί επιθέσεις. Άλλοι έχουν κρίσεις όταν αναπνέουν έντονα (υπεραερισμός) ή όταν ασκούνται.
Κάθε κρίση συνήθως διαρκεί λιγότερο από 1 λεπτό. Άλλοι οι άνθρωποι μπορεί να έχουν πολλαπλές επιθέσεις στη σειρά, μερικές φορές έως και 30 την ημέρα. Η αιθουσαία παροξυσμία είναι συνήθως μια χρόνια διαταραχή, που σημαίνει ότι διαρκεί περισσότερο από 3 μήνες, με μερικούς ανθρώπους να έχουν εκατοντάδες κρίσεις ετησίως. Σε μερικούς ανθρώπους, οι κρίσεις γίνονται μεγαλύτερες και συχνότερες, καθώς η νόσος εξελίσσεται.
Διάγνωση
Η αιθουσαία παροξυσμία συνήθως διαγιγνώσκεται από έναν ειδικό ιατρό Ωτορινολαρυγγολόγο ή Νευρολόγο.
Τα συμπτώματα της αιθουσαίας παροξυσμίας είναι παρόμοια με τα συμπτώματα πολλών άλλων διαταραχών που προκαλούν ζάλη και ίλιγγο όπως:
Επομένως, πρέπει να αποκλειστούν οι παραπάνω διαταραχές, πριν βεβαιωθεί η διάγνωση της αιθουσαίας παροξυσμίας.
Ο γιατρός μπορεί να υποψιαστεί αιθουσαία παροξυσμία αφού ρωτήσει για τα συμπτώματα και λάβει το ιατρικό ιστορικό, συμπεριλαμβανομένων τραυματισμών, ασθενειών, και φαρμάκων που λαμβάνονται ή διακόπηκαν πρόσφατα. Ο γιατρός θα προχωρήσει επίσης σε ενδελεχή κλινική εξέταση.
Θα έχετε πιθανώς μερικές από τις ακόλουθες διαγνωστικές εξετάσεις:
Κλινικά κριτήρια αιθουσαίας παροξυσμίας
Διάγνωση αιθουσαία παροξυσμίας γίνεται όταν:
- Τουλάχιστον 10 επεισόδια ιλίγγου ή ζάλης μη περιστροφικού τύπου
- Η διάρκεια των επεισοδίων είναι μικρότερη από 1 λεπτό
- Το επεισόδιο ξεκινά χωρίς προειδοποίηση
- Η συμπτωματολογία ακολουθεί συγκεκριμένο πρότυπο
- Υπάρχει ανταπόκριση στη θεραπεία με καρβαμαζεπίνη ή οξκαρβαζεπίνη
- Τα συμπτώματα δεν εξηγούνται καλύτερα από άλλη διάγνωση
Η πιθανή αιθουσαία παροξυσμία ορίζεται ως:
- Τουλάχιστον 5 κρίσεις ιλίγγου ή ζάλης μη περιστροφικού τύπου
- Διάρκεια επεισοδίου μικρότερη από 5 λεπτά
- Συμβαίνει χωρίς προειδοποίηση ή ενεργοποιείται στρέφοντας το κεφάλι σε μια συγκεκριμένη θέση
- Η συμπτωματολογία ακολουθεί συγκεκριμένο πρότυπο
Τα συμπτώματα δεν εξηγούνται καλύτερα από άλλη διάγνωση
Θεραπεία
Η αιθουσαία παροξυσμία μπορεί συχνά να αντιμετωπιστεί με χαμηλές δόσεις αντισπασμωδικών φαρμάκων όπως η καρβαμαζεπίνη ή η οξκαρβαζεπίνη. Σε μια μελέτη οι ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με αυτά τα φάρμακα είχαν κρίσεις που ήταν 90% λιγότερο συχνές, 85% λιγότερο έντονες και 89% συντομότερες. Επίσης, μελετάται η δράση και άλλων φαρμάκων.
Εάν η φαρμακευτική αγωγή δεν έχει αποτέλεσμα και δεν είναι ορατή καμία προφανής αιτία όπως όγκος ή κύστη, μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο μικροχειρουργικής επέμβασης για τον διαχωρισμό του αιθουσαίου νεύρου από το αιμοφόρο αγγείο που το πιέζει. Ωστόσο, είναι συχνά δύσκολο για τους γιατρούς να καταλάβουν με βεβαιότητα ποια πλευρά επηρεάζεται. Και υπάρχει επίσης κίνδυνος αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου, κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης.
Εάν η πάθηση προκαλείται από όγκο ή κύστη, είναι πιθανό να υπάρχει ένδειξη αφαίρεσης της βλάβης.
Τι να περιμένουμε στο μέλλον.
Υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν γνωρίζουμε για την αιθουσαία παροξυσμία. Οι ερευνητές εξακολουθούν να μελετούν τι την προκαλεί, πόσοι άνθρωποι την έχουν και τους καλύτερους τρόπους διάγνωσης και θεραπείας της.
Στα παιδιά, η αιθουσαία παροξυσμία συχνά υποχωρεί από μόνη της.
